furkotać

furkotać: {{stl_3}}furkotać {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}furkɔtaʨ̑{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_4}}<{{/stl_4}}{{stl_8}}-cze{{/stl_8}}{{stl_4}}; {{/stl_4}}{{stl_37}}perf {{/stl_37}}{{stl_8}}za-{{/stl_8}}{{stl_4}}> {{/stl_4}}{{stl_51}}

{{/stl_51}}{{stl_26}}vi {{/stl_26}}{{stl_14}}schwirren{{/stl_14}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_14}}brummen {{/stl_14}}

Игры ⚽ Нужен реферат?

furkotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, furkotaćoczę || furkotaćocę, furkotaćocze || furkotaćoce {{/stl 8}}{{stl 7}} poruszać się z furkotem; łopotać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Suszące się prześcieradła furkoczą na wietrze. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
furkotać — ndk IX, furkotaćoczę (furkotaćocę), furkotaćoczesz, furkotaćocz, furkotaćał «wydawać furkot; poruszać się z furkotem; furczeć» Furkoczą proporczyki. Nakrochmalone spódnice furkoczą w tańcu. Furkotać spódnicami. Ptaki odleciały furkocząc… … Słownik języka polskiego
furczeć — ndk VIIb, furczećczę, furczećczysz, furcz, furczećczał, furczećczeli rzad. furkać ndk I, furczećam, furczećasz, furczećają, furczećaj, furczećał furknąć dk Va, furczećnę, furczećniesz, furczećnij, furczećnął, furczećnęła, furczećnęli 1. «o… … Słownik języka polskiego
furkotanie — n I rzecz. od furkotać … Słownik języka polskiego

Academic dictionaries and encyclopedias